۱۳۸۹ مهر ۲, جمعه

روزانه ها: استوانه ای با یه عالمه حرف ناگفته

«استوانه کورش را اغلب به عنوان قدیمی ترین سند جهانی در زمینه حقوق بشر معرفی می کنند، ولی موزه بریتانیا معتقد است این گونه بیانیه های اصلاح طلبانه در میان پادشاهان بین النهرین، به هنگام شروع حکمرانی، امری مرسوم بوده است. منبع: گاردین - 10 سپتامبر 2010.»
به قول یه ظریفی شاید وقتش رسیده این منشور رو یه نگاه دوباره ای بش بندازن و مجددا ترجمه بشه. من که هر وقت این ترجمه های عجیب و غریبش رو می خونم صرف نظر از مفاهیمش، حجم متنش من روشگفت زده می کنه. که چه طور این همه مطلب روی اون یه ذره استوانه نوشته شده. گاه فکر میکنم ممکنه یه طومار بوده که جمعش کردن شده استوانه و حالا باستان شناسا نشستن هی دارن بازش می کنن و ترجمش می کنن! در واقع نوشتن این حجم مطلب روی اون سطح کوچیک شاید اگر فقط با روش حروف نگاری لیزری امکان پذیر نباشه، قطعا با خط میخی امکان پذیر نیست. البته یه احتمال دیگه هم اینه که مترجمای خوش ذوق و خوش قلم این استوانه مذکور از نوادگان ذبیح الله منصوری باشن، که در این صورت باید منتظر باقی متن ترجمه در جلد بعدیش باشیم.
البته این جسارت رو بر من ببخشایید اما منه هرمنوتیک زده از بیخ با این نوع ترجمه های متون باستانی مشکل دارم، اساسی.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر