بارسلونا، گائودي و ديگر هيچ
بارسلون يا به تلفظ محليش بارسلونا هميشه برام رازآميز و جذاب بود. جايي كه فرهنگ كاتالوني آشكارا جلوه گري مي كنه. كاتالان ها نژادي هستند با زبان مستقل كه اتفاقا بسيار هم به تيره و زبان خود مي نازند و به نوعي خود را برتر از كاستيلان ها مي دانند كه ما عموما به عنوان اسپانيايي مي شناسيم. در همه جا تابلوها به دو زبان كاتالاني و اسپانيايي نوشته شده كه بسيار مشابه هم اند. نماد و نشان هاي فرهنگ كاتالاني به ويژه در بارسلون كه مركز كاتالانه وبه نوعي پايتخت فرهنگي اسپانيا هم شمرده مي شه به چشم مي خوره. يكي از همين جلوه ها كاتدرال (كليساي جامع) معروف ساگرادا فاميليا (خانواده مقدس) اثر معمار صاحب سبك و نابغه و نامتعارف اسپانيايي آنتوني گائودي . صبح زود كه رسيدم ترمينال بارسلونا اولين جايي كه رفتم ببينم همين كليساي عجيب غريب بود. معماري اين كليسا رو خيلي دوست داشتم. (هشت سال پيش هم عكسش رو براي چاپ پشت جلد ترجمه كتاب تاريخ مختصرمعماري ام انتخاب كرده بودم) فقط چيزي كه تو ذوق مي زد همون جرثقيل هايي بود كه بد جوري نماي كليسارو خراب كرده بود. اين كليسا بعد از 150 سال از مرگ معمارش همچنان بر اساس طرح هاي او در حال ساخته شدنه و هنوز تمام نشده! طرحش به معني واقعي كلمه بلند پروازانه است. هيچ نمونه مشابهي هم از اين بنا وجود نداره و در واقع در هيچ مكتب هنري تعريف شده اي هم نمي گنجه . گرچه تلاش زيادي شده تا معماري گائودي رو در قالب مكاتب تعريف كنن اما در واقع آثار اون يگانه و بي بديله. جالبه بدونين كه منبع الهام گائودي در آثار معماريش هميشه طبيعت بوده و از تمامي نقوش و حجم هاي طبيعي نباتي و ارگانيك بهره برده و به همين دليل حاصل كارهاش تفاوت چشمگيري با سايرين داره و او رو به يه معماره نامتعارف و يگانه بدل كرده. شعار او بازگشت به طبيعت و معماري طبيعي و زيست محيطي. بارسلونايي ها خيلي دوستش دارن و آثار حجمي و بناهاي عجيب و غريبش قطب هاي اصلي توريستي بارسلونا محسوب مي شه. پارك گوئل او هم يكي از شگفت انگيزترين و جذاب ترين پارك هاي شهريه.من كه از ديدن پارك بسيار شگفت زده شدم. بخصوص كه اينجا و اونجا هم نوازندگان دوره گرد نشسته بودن و با موزيكشون حال و هواي دلنشيني رو به پارك داده بودن. جاي همگي خالي!
دكتر كزازي در سفرنامه اش يا به قول خودش در روزنگاره هاي سفر اسپانياش با اون زبان فارسي فاخرش بارسلونا رو به شكل دلنشين و بامزه اي وصف مي كنه. در مورد كاتدرال ساگرادا فاميليا واژه «دودمان سپند» رو براي معادل فارسيش پيشنهاد مي ده. البته يه چيزايي هم در باره معماري گائودي ميگه كه به نظر مي رسه زياد باش حال نكرده اما من واقعا مبهوت و ديوانه اين معماري شدم.
بارسلون يا به تلفظ محليش بارسلونا هميشه برام رازآميز و جذاب بود. جايي كه فرهنگ كاتالوني آشكارا جلوه گري مي كنه. كاتالان ها نژادي هستند با زبان مستقل كه اتفاقا بسيار هم به تيره و زبان خود مي نازند و به نوعي خود را برتر از كاستيلان ها مي دانند كه ما عموما به عنوان اسپانيايي مي شناسيم. در همه جا تابلوها به دو زبان كاتالاني و اسپانيايي نوشته شده كه بسيار مشابه هم اند. نماد و نشان هاي فرهنگ كاتالاني به ويژه در بارسلون كه مركز كاتالانه وبه نوعي پايتخت فرهنگي اسپانيا هم شمرده مي شه به چشم مي خوره. يكي از همين جلوه ها كاتدرال (كليساي جامع) معروف ساگرادا فاميليا (خانواده مقدس) اثر معمار صاحب سبك و نابغه و نامتعارف اسپانيايي آنتوني گائودي . صبح زود كه رسيدم ترمينال بارسلونا اولين جايي كه رفتم ببينم همين كليساي عجيب غريب بود. معماري اين كليسا رو خيلي دوست داشتم. (هشت سال پيش هم عكسش رو براي چاپ پشت جلد ترجمه كتاب تاريخ مختصرمعماري ام انتخاب كرده بودم) فقط چيزي كه تو ذوق مي زد همون جرثقيل هايي بود كه بد جوري نماي كليسارو خراب كرده بود. اين كليسا بعد از 150 سال از مرگ معمارش همچنان بر اساس طرح هاي او در حال ساخته شدنه و هنوز تمام نشده! طرحش به معني واقعي كلمه بلند پروازانه است. هيچ نمونه مشابهي هم از اين بنا وجود نداره و در واقع در هيچ مكتب هنري تعريف شده اي هم نمي گنجه . گرچه تلاش زيادي شده تا معماري گائودي رو در قالب مكاتب تعريف كنن اما در واقع آثار اون يگانه و بي بديله. جالبه بدونين كه منبع الهام گائودي در آثار معماريش هميشه طبيعت بوده و از تمامي نقوش و حجم هاي طبيعي نباتي و ارگانيك بهره برده و به همين دليل حاصل كارهاش تفاوت چشمگيري با سايرين داره و او رو به يه معماره نامتعارف و يگانه بدل كرده. شعار او بازگشت به طبيعت و معماري طبيعي و زيست محيطي. بارسلونايي ها خيلي دوستش دارن و آثار حجمي و بناهاي عجيب و غريبش قطب هاي اصلي توريستي بارسلونا محسوب مي شه. پارك گوئل او هم يكي از شگفت انگيزترين و جذاب ترين پارك هاي شهريه.من كه از ديدن پارك بسيار شگفت زده شدم. بخصوص كه اينجا و اونجا هم نوازندگان دوره گرد نشسته بودن و با موزيكشون حال و هواي دلنشيني رو به پارك داده بودن. جاي همگي خالي!
دكتر كزازي در سفرنامه اش يا به قول خودش در روزنگاره هاي سفر اسپانياش با اون زبان فارسي فاخرش بارسلونا رو به شكل دلنشين و بامزه اي وصف مي كنه. در مورد كاتدرال ساگرادا فاميليا واژه «دودمان سپند» رو براي معادل فارسيش پيشنهاد مي ده. البته يه چيزايي هم در باره معماري گائودي ميگه كه به نظر مي رسه زياد باش حال نكرده اما من واقعا مبهوت و ديوانه اين معماري شدم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر