خوبي سفرهاي تنهايي، (منظورم بدون توره والا سفراي دو نفره بهتره) اينه كه امكان تماس بيشتري با محيط و مردم داري. تو كشتي قبل از پياده شدن تو شهر چيويتاوكي در ايتاليا با پنج توريست جوان آشنا شدم. هر پنج تامون تنها سفر مي كرديم و اتفاقي با هم هم صحبت شديم و با هم اومديم رم. بچه هاي خيلي خوب و با محبتي بودن. از امريكا و استراليا. سفرهاي آزاد هميشه مملو از فرصت هاي تازه و موقعيت هاي جديده كه معمولا خيلي ناگهاني و اتفاقي پيش روت ظاهر ميشه و شگفت زدت مي كنه. جالبه بگم كه اين شب از همون اول برنامه ريزي سفر برام كابوس بود (چون شب با كشتي به شهري مي رسيدم كه يك ساعت از رم فاصله داشت حال اون موقع شب چه جور خودمو به رم مي رسوندم و چه جور محل مناسبي براي اقامت پيدا مي كردم هميشه برام كابوس بود) اما در عمل همين شب به يكي از خاطره انگيزترين شب هاي سفر بدل شد. اون شب بعد از خوردن يه اسپاگتي داغ ايتاليايي با بچه ها، رفتم كلوسئو و تا ساعت 2 نيمه شب گشتم و عكاسي كردم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر